Ik heb ptss en ga vaak naar het bos om de stress hiervan eruit te wandelen. Helaas vond een man het vandaag nodig om zijn broek naar beneden te trekken en zichzelf te betasten en mij vervolgens te volgen door het bos terwijl ik naar mijn auto probeerde te komen. Toen ik dacht dat ik hem kwijt was bleek hij een omweg te hebben genomen en stond hij om de hoek en deed hij nog een keer hetzelfde. Ik ben gelukkig veilig bij mijn auto gekomen zonder dat hij me heeft aangeraakt oid.
Ik heb daarna melding gemaakt bij de politie. Die zijn gaan kijken. Ik heb daar niks op terug gehoord en toen heb ik de politie gebeld om te vragen of ze de man gevonden hebben. De agent aan de lijn kon alleen zeggen dat er inderdaad politie naar de locatie was geweest was, maar om privacy-redenen kon hij niet vertellen of de man was aangetroffen. Meer informatie kon hij niet geven.
Gezien mijn verleden ben ik hier erg bang van geworden en heb ik nu juist extra last van mijn klachten. Ik ben vooral ook bang om terug te gaan naar het bos, terwijl dat juist de enige plek was waar ik me veilig voelde en daar zijn me hielp om rustig te worden en dingen te verwerken. Het zou me daarom heel erg helpen om te weten of de politie de man heeft gevonden. Dat verkleint de kans namelijk dat het weer gebeurt.
Is er iemand toevallig bekend met hoe dit soort dingen in zijn werk gaan? Is er een andere manier om erachter te komen of ze hem gevonden hebben? Zou het bijvoorbeeld helpen als ik aangifte doe, of maakt dat niet uit? Ik heb wel gezocht, maar ik kan dit soort informatie niet echt vinden. Dus ik dacht dat als ik geluk had er hier misschien iemand wat van wist.
Update: De politie heeft me terug gebeld. Ze hebben de man niet gevonden. Ze raden me af om aangifte te doen omdat de beschrijving die ik heb gegeven iedereen kan zijn. Daar kunnen ze niks mee. Als er nog meer meldingen komen en ze pakken uiteindelijk toch iemand op, dan kunnen ze me dit niet laten weten ivm privacy. Alleen als ik aangifte doe kunnen ze dat laten weten aan mijn advocaat, maar dat raden ze dus af om te doen omdat het geen zin heeft. Ze zeggen ook dat ik tijdens het weglopen 112 had moeten bellen en niet pas nadat ik weg was. (Ik was echt ontzettend bang en was eigenlijk alleen bezig met hoe ik weg kon komen. Bellen is wel door mijn hoofd geschoten, maar ik was bang dat ik dan langzamer zou zijn. Ik heb dus een paar minuten nadat ik weg was gebeld. Volgens de agent is dat te laat en moet ik de volgende keer gelijk bellen.) Als ik er last van heb, dan moet ik maar slachtoffer hulp bellen of de psycholoog die me behandeld voor PTSS. Dat was het dus, meer kan ik niet doen. :-(
Yes. I always say that it seems like my mind just does not have the program to process good situations and respond. It just does not know what to do with it and starts looping and responding as if it were a bad situation but it cannot find the danger.
Much (not all) of my trauma is due to emotional neglect and psychological abuse. Someone literally baked me a cake a week ago and now part of me never wants to see them again because it feels too dangerous. :-( It takes so much effort to go back and act like everything is okay. If someone hurts me, I do not like it, but at least I know how to deal with that. It feels less dangerous.
I am sorry to hear you have experienced so much you are in the same boat. I wish it wasn't the case. I am a good responder in crisis as well. I immediately get energy and feel like I know what to do! Although in some cases I tend to underrespond.
A couple of years ago I saw some people fighting in the street. It was a typical situation where people seemed to be feeling the bystander effect and did nothing. So, I thought I should probably do something and I went calmly to the police station nearby to get them. Looking back and discussing with others that were there, in hindsight, this was a situation to run and get the police, not walk calmly. But I just thought it wasn't that big of a deal. At least I did something.
Another time the fire alarm went of at my work. I started to search the building for people that needed help to get outside or did not hear the alarm instead of going outside myself. This was not my job. We had dedicated people for that. I should have just gone outside, but my automatic behaviour was starting to try and save people. It was a false alarm, by the way, but apparently it still triggered some kind of trauma response or something. My boss was angry with me as they could not account for me outside of the building.
I think you are right. I was 'trained' to always put others first even if it harms me. So that is what I do when the alarm goes off.
Have you found stuff that works? I write a lot of letters to express what I cannot say. This helps a bit. Also, some forms of massage help me. People touching me also triggers me, but I have found a message therapist that I somewhat got used to now. EMDR only worked for some of the more recent trauma's, not for the more structural earlier ones. I recently started doing somatic experiencing as well, not sure yet whether that helps. I still have a long way to go before I start functioning normal again. (I did for a long time until suddenly I did not a couple of years ago.)